1. Γυναίκες επιστήμονες
"...H συμμετοχή των γυναικών στις επιστήμες είναι πολύ πρόσφατη από ιστορικής
απόψεως. Μόλις τον 19ο αιώνα αρχίζουν να κάνουν τη συστηματική είσοδό τους στον χώρο των θετικών επιστημών και στους δύο αιώνες που πέρασαν από τότε η εξέλιξη που σημειώθηκε είναι τεράστια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η συμμετοχή των γυναικών είναι σήμερα ανάλογη της αριθμητικής τους υπόστασης. Ούτε ότι έχουν πάψει να υπάρχουν προκαταλήψεις.(...) H ανισότητα ως προς την
κατανομή του πλούτου, την παροχή ευκαιριών και τις αναπτυξιακές δυνατότητες που παρατηρείται μεταξύ πλουσίων και φτωχών κρατών πλήττει τις γυναίκες, οι οποίες γιαλόγους θρησκευτικούς, οικογενειακούς και οικονομικούς αποκλείονται από τις επιστήμες ...."
απόψεως. Μόλις τον 19ο αιώνα αρχίζουν να κάνουν τη συστηματική είσοδό τους στον χώρο των θετικών επιστημών και στους δύο αιώνες που πέρασαν από τότε η εξέλιξη που σημειώθηκε είναι τεράστια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η συμμετοχή των γυναικών είναι σήμερα ανάλογη της αριθμητικής τους υπόστασης. Ούτε ότι έχουν πάψει να υπάρχουν προκαταλήψεις.(...) H ανισότητα ως προς την
κατανομή του πλούτου, την παροχή ευκαιριών και τις αναπτυξιακές δυνατότητες που παρατηρείται μεταξύ πλουσίων και φτωχών κρατών πλήττει τις γυναίκες, οι οποίες γιαλόγους θρησκευτικούς, οικογενειακούς και οικονομικούς αποκλείονται από τις επιστήμες ...."
H ισότητα των δύο φύλων δεν βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στον επιστημονικό χώρο. Αν θυμηθούμεότι το πρώτο γυναικείο Βραβείο Νομπέλ, η Μαρία Κιουρί, δεν έγινε ποτέ μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών και ότι η κόρη της, Ιρέν Ζολιό-Κιουρί, επίσης τιμηθείσα με Βραβείο Νομπέλ, είχε την ίδια τύχη, δεν χρειαζόμαστε περισσότερα στοιχεία για να αντιληφθούμε τηνπροκατάληψη που ισχύει σε βάρος των γυναικών που ασχολούνται με την επιστημονική έρευνα.
Η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να γίνει μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών ήταν η Μαρί-Ανν Μπουσιά και αυτό συνέβη μόλις το 1988.(...)
Η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να γίνει μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών ήταν η Μαρί-Ανν Μπουσιά και αυτό συνέβη μόλις το 1988.(...)
"Η κυρία Ρενέ Κλερ, από τη διεύθυνση Επιστημών της UNESCOέχει μελετήσει καλά το θέμα της συμμετοχής των γυναικών στις επιστήμες και μαςδίνει τα εντυπωσιακά στοιχεία που έχει συλλέξει.
Στη Γαλλία από τα 190 μέλη της Ακαδημίας Επιστημών μόνο τα 14 είναι γυναίκες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες στα 1.904 μέλη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών υπάρχουν μόνο 118 γυναίκες, στην Ολλανδία υπάρχει μόνο μία γυναίκα στα 237 μέλη της Ολλανδικής Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και στη Βρετανία υπάρχουν 43 γυναίκες στα 1.185 μέλη της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου. Από τα 503 Βραβεία Νομπέλ που απονεμήθηκαν από το 1901 ως το 2004, σε γυναίκες έχουν δοθεί δύο βραβεία Φυσικής, τρία Χημείας και επτά Ιατρικής. Καμία γυναίκα δεν έχει κερδίσει το μετάλλιο Φιλντς, που είναι η υψηλότερη διάκριση παγκοσμίως στα Μαθηματικά. .." (απόσπασμα από άρθρο του Χ. Φράγγκου, εφημ Το ΒΗΜΑ, 2005 )
ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ για τη γυναικεία συμμετοχή στην έρευνα
Από το 1903 μέχρι σήμερα έχουν απονεμηθεί 516 βραβεία Νόμπελ για την Επιστήμη και την Ιατρική. Οι γυναίκες που βραβεύτηκαν ήταν μόνο 12. Σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO για το 2006, οι γυναίκες αποτελούν μόνο το 27% των ερευνητών παγκοσμίως.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι στην Ε.Ε. οι γυναίκες αποτελούν το 32% των εργαζομένων σε κρατικά εργαστήρια και μόλις το 18% των εργαζομένων σε ιδιωτικά εργαστήρια. (Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ. Ελευθεροτυπία, 2007)
Μαρί Κιουρί
Η Μαρία Σκουοντόφσκα γεννήθηκε το1867 στη Βασοβία (ΠΟλωνία) και ήταν το πέμπτο παιδί μιας ευκατάστατης οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής φυσικής και μαθηματικών και η μητέρα της, Μαρία,καθηγήτρια σε σχολή της ίδιας πόλης.
Το 1891, σε ηλικία 24 χρονών, μετακόμισε στο σπίτι τής μεγαλύτερης αδελφής της στο Παρίσι για να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή Θετικών επιστημών του πανεπιστημίου τηςΣορβόνης. Τα φοιτητικά της χρόνια ήταν δύσκολα λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε. Η καθημερινή της ζωή περιελάμβανε διάβασμα και λίγες ώρες ύπνου και τελικά αποφοίτησε με τα πτυχία των μαθηματικών, της χημείας και της φυσικής.
Γνώρισε το μεγαλύτερότης καθηγητή της φυσικής Πιερ Κιουρί και παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και μάλιστα χωρίς δαχτυλίδι, γιατί ο Πιερ ήταν άθεος. Για μήνα του μέλιτος έκαναν το γύρο της Γαλλίας με ποδήλατα!
Έκαναν δύο κόρες. Η Εύα, έγινε συγγραφέας κι έγραψε τη βιογραφία της μητέρας της και η Ειρήνη σπούδασε φυσική και πήρε κι αυτή βραβείο Νόμπελ.
Η Κιουρί πέθανε το 1934. Η ακτινοβολία από τα υλικά που τόσο απρόσεκτα χειρίζονταν όλοι οι επιστήμονες της εποχής μη γνωρίζοντας τους κινδύνους, στάθηκε μοιραία για την Μαρί, που προσβλήθηκε από θανατηφόρο αναιμία .
Το 1911 ο γαλλικός Τύπος αποσιώπησε το γεγονός ότι βραβεύτηκε με το Νόμπελ φυσικής. Καμιά σχεδόν εφημερίδα δεν έγραψε γι' αυτό.
Το επιστημονικό της έργο
Η Μαρί Κιουρί σε επιστημονικό συνέδριο το 1911 στις Βρυξέλλες . Διακρίνεται κι ο Αινστάιν.
Η Μαρία Κιουρί έγινε γνωστή για την ανακάλυψη του ραδίου και τις μελέτες για τη ραδιενέργεια.Για την πρόοδο των ερευνών της το πανεπιστήμιο της Σορβόνης της παραχώρησε μια υπόγεια αποθήκη με στοιχειώδη εξοπλισμό.
«Όλο το υλικό που είχαμε στη διάθεσή μας, αποτελούνταν από παλιά μεταχειρισμένα τραπέζια από ξύλο ελάτου, όπου ακουμπούσαμε τα πολύτιμα όργανά μας που χρησιμοποιούσαμε για τη συμπύκνωση του ραδίου. Επειδή δεν υπήρχε κανένα ντουλάπι όπου θα μπορούσαμε να φυλάξουμε τα παραγόμενα ραδιενεργά υλικά, τα αφήναμε εκτεθειμένα πάνω στα τραπέζια ή στους πάγκους. Θυμάμαι πόσο αισθανόμασταν συνεπαρμένοι όταν συνέβαινε να μπαίνουμε νύχτα στο χώρο εργασίας μας, οπότε βλέπαμε τις φιγούρες των υλικών που είχαμε παρασκευάσει να ακτινοβολούν αμυδρά μέσα στο σκοτάδι». Το 1898 οι Κιουρί ανακοινώνουν στην επιστημονική κοινότητα την ανακάλυψη ενός νέου στοιχείου, του πολωνίου, που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της πατρίδας της Μαρίας Κιουρί.
Στις 25 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους αναγγέλλεται από το ζεύγος Κιουρί η ανακάλυψη του ραδίου. Δεν κατοχύρωσαν τις μεθόδους τους για την απομόνωση των στοιχείων, επειδή δεν συμβάδιζε με το επιστημονικό πνεύμα. Οι Κιουρί ανακάλυψαν ότι η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους . Η μέθοδος της ραδιοθεραπείας τελειοποιήθηκε το 1906 από τη Μαρία Κιουρί, όταν υπολόγισε τις σωστές δόσεις για θεραπεία με ράδιο.
κάνε κλικ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου